Με ποια κριτήρια κρίνουν οι μαθητές;
Μήπως είναι βαθμοθήρες – ωφελιμιστές; Είναι πράγματι το πρόβλημά τους οι βαθμοί;
Μήπως είναι πιο έξυπνοι απ’ ό,τι νομίζουμε και καταλαβαίνουν πως το σημαντικότερο χαρακτηριστικό ενός καθηγητή δεν είναι αν βάζει ή όχι βαθμούς;
Μια μικρή γεύση απ’ το τι γίνεται μέσα στα μυαλά των μαθητών μας δίνουν οι απαντήσεις τους. ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ:
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ
Μοιράσαμε σε μαθητές της Α Λυκείου το παρακάτω ερωτηματολόγιο.
Τάξη………. Φύλλο………..
1. Θεωρείτε πως πρέπει να συμμετέχουν οι μαθητές στην αξιολόγηση των καθηγητών/γητριών τους; (* Υπογραμμίστε την επιλογή σας)
Ναι Όχι
2. Πόσο σημαντική θεωρείτε την αξιολόγηση των καθηγητών/γητριών απ’ τους μαθητές; (* Υπογραμμίστε την επιλογή σας)
πάρα πολύ πολύ λίγο πολύ λίγο
3. Ποιο θεωρείτε ως σημαντικότερο θετικό χαρακτηριστικό ενός καθηγητή;
(* Βαθμολογήστε από 1 έως ……. ξεκινώντας απ’ το πιο σημαντικό προς το λιγότερο σημαντικό)
α. Γνώση του αντικειμένου του
β. Μεταδοτικότητα
γ. Φιλικός με τα παιδιά
δ. Να είναι αυστηρός
ε. Να βαθμολογεί με ακρίβεια
στ. Να “βάζει” βαθμούς
ζ. Να μη κάνει διακρίσεις μεταξύ των μαθητών
η. Να αποτελεί πρότυπο
θ. κάτι άλλο; ……………………………………………………………………..
1. Αν όχι οι μαθητές τότε ποιος; Υπάρχει κάποιος άλλος που μπορεί να έχει γνώση του πραγματικού εκπαιδευτικού έργου του καθηγητή;
2. Μα έχουν οι μαθητές τα σωστά κριτήρια για να κρίνουν;
Μπορούν να κρίνουν αντικειμενικά τον καθηγητή που τους βαθμολογεί;
Προσπαθώντας να δώσουμε μια απάντηση ζητήσαμε απ’ τους μαθητές δύο τμημάτων της Α Λυκείου να συμπληρώσουν το εξής ερωτηματολόγιο.
Όσοι θεωρούν τους μαθητές, ανώριμους, διεφθαρμένους, ωφελιμιστές κ.ά είναι απλώς μακρυά νυχτωμένοι. Δείτε εδώ τ’ αποτελέσματα.
1. Τάσος Κυριακού, Ναυπλιο
2. ΔΗΜΟΥ ΜΑΝΩΛΗΣ, Σαρωνίδα
3. ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΤΣΑΒΑΛΑΣ, ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
4. Ανδρέας Ζαριφόπουλος, ΒΒΒ
Κείμενο: ΕυθύμηςΤσιλικίδης
……………….
Από την πλευρά μου, θα προσπαθήσω να συνεισφέρω στην ανάλυση μιας συγκεκριμένης πτυχής του Π.Δ., ώστε να ισχυροποιηθεί περισσότερο η επιχειρηματολογία της άρνησης. Ως εκ τούτου, θα εστιάσω στην κατάργηση της πολιτικής ισότητας των εκπαιδευτικών, η οποία ισχυρίζομαι ότι συντελείται με την καθιέρωση του ρόλου των Διευθυντών Σχολικών Μονάδων και Σχολικών Συμβούλων ως αξιολογητών. Τέλος, θα αξιοποιήσω αυτούς τους συλλογισμούς για να υποβάλλω στην Ομοσπονδία μια επιπλέον πρόταση για δράση.
Σύμφωνα με την παλαιότερη νομοθεσία, τα στελέχη της εκπαίδευσης είχαν ως αποστολή την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής. Με το Π.Δ. 152/2013, πλέον, αξιολογούν τους υφισταμένους τους, αλλά αξιολογούνται και οι ίδιοι για το αν οι εκπαιδευτικοί των σχολείων ευθύνης τους πειθαρχούν. Αυτό επιβάλλεται από την εύρυθμη λειτουργία της σχολικής μονάδας σύμφωνα με τα κριτήρια που τέθηκαν και θα επεκταθούν περαιτέρω, αν οι αντιστάσεις υποχωρήσουν. Έτσι κάθε εκπαιδευτικός που διαφωνεί επιστημονικά, επικρίνει πολιτικά και δημιουργεί κλίμα αμφισβήτησης θα αποτελεί πρόβλημα.
Παράλληλα, τα στελέχη έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν όχι μόνο την τυπική επαγγελματική συμπεριφορά αλλά και την πολιτική και συνδικαλιστική δράση. Κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει την πολιτική και επαγγελματική τους αμεροληψία, ειδικά όταν οι τόνοι των αντιπαραθέσεων ανεβαίνουν. Αντίθετα, στη χώρα μας, υπάρχουν σοβαρότατες ιστορικές και κοινωνικές ενδείξεις που μας πείθουν ότι θα επικρατήσει η αυθαιρεσία. Οι θέσεις ισχύος θα αποτελέσουν εφαλτήρια για την καθυπόταξη όσων έχουν αντιρρήσεις. Η τυφλή εφαρμογή και ιδεολογική αναπαραγωγή των κυβερνητικών θέσεων θα κυριαρχήσει. Επιπλέον, ανεξάρτητα με το αδιάβλητο της διαδικασίας επιλογής στελεχών, είναι βέβαιο ότι σταδιακά όσοι αποδέχονται πλήρως το συγκεκριμένο ιδεολογικό πλαίσιο θα αυξηθούν, γιατί απλά θα είναι εκείνοι που θα αισθάνονται άνετα μέσα σ’ αυτό. Ο αυταρχισμός θα βρει και θα κατασκευάσει τους εκφραστές του.
Από την άλλη πλευρά, αυτή των απλών εκπαιδευτικών, οι αρχικές αντιδράσεις θα δώσουν πιθανότατα τη θέση τους σε μια πιο συναινετική συμπεριφορά. Οι υποτελείς δάσκαλοι θα εθιστούν στον αυτοπεριορισμό όσων πρωτοβουλιών τους στερούν μια καλή βαθμολογία. Η δημιουργική διαφωνία θα τεθεί στο περιθώριο. Όπως συμβαίνει με κάθε βασιλιά, αυλικοί και υπήκοοι θα εμφανιστούν αμέσως δίπλα του, υποσκάπτοντας ο ένας τον άλλο. Οι νέες σχέσεις εξουσίας θα μεταμορφώσουν τον εκπαιδευτικό σε πειθήνιο εκτελεστή εντολών με μια διαδικασία που ο Foucault ονόμαζε υποκειμενοποίηση.
Μαφάλντα, Quino (Κίνο)
Πώς θα διδάσκει ο υποταγμένος τη δημοκρατία; Πως θα προάγει ο μηχανορράφος αυλικός την ηθική και την αλληλεγγύη; Πώς θα προτρέπει ο ετερόνομος τους μελλοντικούς πολίτες στην κριτική σκέψη, στην αυτονομία, στον ακτιβισμό; Πώς θα προστατεύει ο ατομικιστής το συμφέρον του συνόλου; Όλα αυτά είναι ερωτήματα στα οποία δεν στάθηκε η κυβέρνηση και το Συμβούλιο της Επικρατείας, όταν επικύρωσαν αυτό το νομοθέτημα.
Ο πολυβραβευμένος καθηγητής της ιστορίας των πολιτικών ιδεών Quentin Skinner, στοχαζόμενος την ελευθερία, φωτίζει μια πολύ ενδιαφέρουσα και, κατά τη γνώμη μου, πολύ σχετική με το θέμα μας πτυχή της: τονίζει ότι για την κατάργηση της ελευθερίας δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν εξωτερικοί καταναγκασμοί. Αρκεί η απλή εξάρτηση από τη βούληση, την προαίρεση κάποιου ανώτερου για να διστάζει το υποκείμενο να εκφράζει τις επιθυμίες του, για να μετατραπεί κάποιος σε δούλο, σε υπόχρεο, όπως τους αποκαλούσαν στην αρχαία Ρώμη. Νομίζω πως αυτή η περιγραφή του ανελεύθερου ανθρώπου ως υποκειμένου που αυτοπεριορίζεται, καθώς εξαρτάται από την προαίρεση κάποιου ανώτερου ιεραρχικά, περιγράφει πολύ καλά τη μελλοντική κατάσταση των εκπαιδευτικών. Ωστόσο, προσέξτε, όχι μόνο των απλών εκπαιδευτικών, αλλά και των στελεχών. Ο Skinner, αναφερόμενος στις ιεραρχίες, μας θυμίζει τα λόγια του Ρωμαίου ιστορικού Τάκιτου: όλες οι προαγωγές στα αξιώματα δίνονταν σε όσους ήταν οι πιο επιρρεπείς στη δουλεία. Δεν είναι τυχαίο αυτό που ήδη παρατηρούμε στους συναδέλφους διευθυντές που τιμούν τα δημοκρατικά ιδεώδη: έχουν χάσει την ψυχική τους ηρεμία με την αξιολόγηση.
Οι κοινωνικές επιστήμες μας διδάσκουν ότι η δημιουργία ιεραρχιών ήταν, είναι και θα είναι για την εξουσία ο καταλληλότερος τρόπος για να διασπάσει και να καθυποτάξει συλλογικά υποκείμενα. Δυστυχώς, αυτό ακριβώς βλέπουμε να επιχειρείται με το Π.Δ. 152
http://eranistis.net/wordpress/2014/01/30/%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF/
1. Αλεξόπουλος Διονύσης (Δήμος Διονύσου)
Ας συζητήσουμε κι ας αποφασίσουμε ένα τρόπο αξιολόγησης όλων από όλους.
Στη συνέχεια ας ζητήσουμε απ’ τους συναδέλφους μας να συνυπογράψουν μαζί μας τη πρόταση (με όνομα, τηλέφωνο, email).
Δεν έχουμε γλυτωμό. Εκτός εάν …. πράξουμε οι ίδιοι. Δεν υπάρχει κάποιος να του αναθέσουμε να δράσει για μας.
Αν μαζέψουμε 30.000 υπογραφές, κανείς δεν θα μπορεί να αρνηθεί την εφαρμογή της πρότασής μας. Κανείς, γιατί δεν θα υπάρχει γονιός που θα διαφωνεί μ’ αυτή.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Μόνο να πάρουμε τις αποφάσεις, εμείς. Οι καθηγητές, οι πολίτες.
Αν δεν μπορεί να γίνει, είναι μόνο γιατί δεν θέλετε.
Θέλετε;
Επιτέλους, ας διδάξουμε, Δημοκρατία, τους έλληνες πολίτες, την ελληνική κοινωνία. Ας τους δείξουμε πως δεν πήγαν χαμένα ούτε τα χρήματα που ξόδεψαν για να μας μορφώσουν ούτε τα χρήματα που δίνουν για τους μισθούς μας.
Η βάση της συζήτησης μπορεί να είναι η εξής:
Καμιά αξιολόγηση από το κράτος, τη κομματοκρατία και τους γραφειοκράτες.
Στη διαδικασία αξιολόγησης συμμετέχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στη λειτουργία του σχολείου.
Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών γίνεται από όλους όσους τους συναντούν στην επαγγελματική τους πορεία. Η αξιολόγηση διεξάγεται στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς.
Η συμμετοχή είναι υποχρεωτική και ανώνυμη.
Τους εκπαιδευτικούς αξιολογούν οι μαθητές τους, της προηγούμενης χρονιάς (40%). Ακόμα τους αξιολογούν οι συνάδελφοί τους (35%) και οι προϊστάμενοί τους (25%). [Τα ποσοστά είναι ενδεικτικά και προς διαβούλευση].
Στους συμμετέχοντες θα δίνεται κατάλογος με τα ονόματα όλων των μελών του συλλόγου καθηγητών. Θα σημειώνουν ένα βαθμό σε εικοσάβαθμη κλίμακα για κάθε ένα απ’ τα μέλη του συλλόγου καθηγητών για τα οποία έχουν άποψη.
Το τελικό αποτέλεσμα θα προκύπτει μέσα απ’ τη στάθμιση των βαθμών με τα προαναφερόμενα ποσοστά.
Προαιρετικά μπορούν να συμμετέχουν στη διαδικασία και οι γονείς. Οι βαθμοί τους θα συνυπολογίζονται με αυτούς των μαθητών.
Οι καθηγητές με αποτελέσματα αξιολόγησης κάτω απ’ τη βάση θα συναντούν μία ώρα την εβδομάδα το σχολικό σύμβουλο της ειδικότητάς τους. Μέσα απ’ τη συζήτηση για τη καθημερινή
διδακτική και υπηρεσιακή πρακτική τους θα αναζητούν τρόπους βελτίωσης.
Οι τρεις πρώτοι στην αξιολόγηση (ανά σχολείο) καθηγητές θα αμείβονται επιπλέον για ένα χρόνο με το 15% του μηνιαίου μισθού τους.
Καμία άλλη διαφορά στους μισθούς δεν επιτρέπεται. Εξαιρούνται τα επιδόματα θέσης ευθύνης.
Το τελικό αποτέλεσμα της αξιολόγησης θα λαμβάνεται υπ’ όψιν – αθροιστικά, όλων των ετών – ως κριτήριο για την κάλυψη θέσεων ευθύνης (διευθυντές, σχολικοί σύμβουλοι, κ.λ.π.) .
Δεν θα το κάνουμε με τον εύκολο τρόπο. Με τον δύσκολο πρέπει να γίνει. Για να έχει αποτέλεσμα.
Ο εύκολος είναι μέσω διαδικτύου. Αυτόν δεν το λαμβάνει κανένας υπόψιν του.
Ο δύσκολος είναι με ανοιχτή οργανωτική επιτροπή.
Με οργάνωση ομάδων καθηγητών ανά δήμο που θα συναντώνται μια φορά το μήνα για να δούμε τι θα κάνουμε.
Με συλλογή υπογραφών και στοιχείων επικοινωνίας
(τηλέφωνο, email).
Με συγκεντρώσεις, συζητήσεις.
Είστε μέσα;Αν είμαστε τρεις κι ο κούκος ξεχάστε το. Δε γίνεται._
Δύναμή μας το πλήθος μας.
Εκ μέρους της ανοικτής οργανωτικής επιτροπής
Aλεξόπουλος Διονύσης
Δηλώστε συμμετοχή στο email alexdion64 @ yahoo.com
Αξιολόγηση εκπαιδευτικών 